We zijn druk bezig met het inpakken voor de verhuizing.

Voor volgende week hebben we een grote bakwagen gehuurd om een eerste keer naar Frankrijk te rijden. Dit is de grootste bus die je met een normaal B-rijbewijs mag rijden.
Tenminste… Pieter dan want ik mag nooit rijden van hem. Hij heeft altijd een smoes: of de auto start niet lekker, of hij loopt niet goed ‘stationair’ (wat dat ook mag betekenen).
Niet dat ik het erg vind hoor. Ik ga er lekker naast zitten en luister naar een podcast, lees een boekje en voorzie Pieter en mezelf van een lekkere snack.

Hopelijk kunnen de meeste spullen al mee zodat we hierna alleen wat laatste dingen mee hoeven te nemen in onze eigen bus op 1 maart. Maar wat een hoop spullen hebben we in die 3 jaar samen verzameld! Dat wordt strategisch proppen

We kunnen die week ook eindelijk het voorlopige koopcontract van ons nieuwe huis in Albas tekenen.
In Frankrijk gaat alles op z’n “escargot”.
Waar in Nederland de makelaar binnen 2 dagen een koopcontact heeft opgesteld, getekend en een afspraak bij de notaris heeft gemaakt voor de overdracht. Ben je in Frankrijk gemiddeld zo’n maand verder voordat enkel het voorlopige koopcontract is opgesteld. En dan heb ik het nog niet eens over de 2 maanden die je erna moet afwachten omdat er een regel is waarbij boeren eerste recht hebben op koop voor de prijs die je met de eigenaar hebt afgesproken. Gelukkig gebeurd dit bijna nooit, maar we zullen wel nog even geduld moeten hebben.
Ik probeer me er maar niet te druk om te maken en het “tranquille” af te wachten tot we ons nieuwe huisje in april kunnen betrekken. In de tussentijd verblijven we in Maison du Lot.

Omdat we al bijna het hele huis leeg hebben wordt het tot 1 maart kamperen in eigen huis. Een paar potten en pannen in de keuken, een matrasje op de grond. Gelukkig moeten de planten wel nog blijven staat totdat we definitief vertrekken dus het is niet helemaal ‘kaal’. En zoveel hebben we eigenlijk ook niet nodig. Back to basic is wat we wilden, nu kunnen we er gelijk aan wennen.