Omdat we nog wijn nodig hebben om onze ‘cave’ een beetje te vullen en om te kunnen schenken op onze bruiloft 25 juni, vonden we het een goed idee om op een vrijdagmiddag wat eerder te stoppen met klussen en samen het weekend te beginnen met een kleine wijntour.

Zo gingen we op pad.
Toen we bij het eerste wijndomein aankwamen zagen we een stok in de grond met daaraan een hond. Een stukje verderop weer een stok met een hond eraan gebonden. Zo zaten er een stuk of 8 honden buiten vast aan ieder hun eigen paaltje. Toen we uit wilden stappen werd Pieter direct door een hond die blijkbaar wel los mocht lopen in zijn kuit gebeten. Een vrouw kwam naar buiten en wees naar het land, dat we daar naartoe moesten voor de wijn. Ondanks het grote ‘dégustation ici’ bord achter haar draaiden we om op weg naar de plek die ze had aangewezen. Daar was niemand te bekennen dus besloten we dan maar naar het volgende domein te rijden…

Eenmaal daar aangekomen zagen we een man zitten. We vroegen hem of het mogelijk was z’n wijn te proeven. “Pas maintenant” (niet nu). Blijkbaar had hij er niet zoveel zin in die dag.

De volgende twee domeinen die we wilden bezoeken waren uitgestorven. Daarom eindigen we op ons eigen terras met een pastisje, blijkbaar was deze vrijdag geen vrijdag voor wijn.

De week erop zouden we met de ouders van Laura een toertje gaan doen. Eerst aten we wat bij een super leuk restaurantje in Puy l’Évèque genaamd les Dodus (wat mollig betekend). Daarna gingen we op pad. We volgden een paar bordjes die naar wijndomein La Bérangeraie zouden lijden. Na vele bochtige weggetjes kwamen we in the middle of no where aan bij prachtige wijnvelden. Een aardige man in de tachtig helemaal verrimpeld maar vol levensenergie (de eigenaar) lachte vrolijk en nam ons mee langs de wijnvelden naar zijn woonhuis. In zijn tuin zetten hij wat stoelen voor ons klaar en konden we plaatsnemen.
We hebben nog nooit zo’n geweldige proeverij mee gemaakt. De man, en later geholpen door zijn vrouw namen de hele middag de tijd om al hun 8 wijnen aan ons te laten proeven. Ze deden zelf heerlijk mee, bij sommige zei de man dat hij hem al even niet had geproefd en dat kon natuurlijk niet.
Vol passie vertelden ze dat ze er in 1941 zijn komen wonen en alle druiven zelf hebben aangeplant. Hun zoon en dochter wonen naast het domein en met de hele familie runnen ze het bedrijf. Het gebeurt niet vaak dat alle wijnen van een wijnboer lekker zijn maar de ene wijn was nog beter dan de andere en na afloop reden we met een volgeladen auto, tevreden naar huis.