Zaterdag 16 april is eindelijk aangebroken! We kunnen gaan verhuizen!

We helpen de vorige eigenaresse Jacqueline met de laatste spullen naar haar nieuwe plekje brengen en dan kunnen we zelf gaan verhuizen. Zaterdagochtend komen we op de afgesproken tijd 9:00 aan met onze volle auto en ‘remorque’ (aanhanger) en zien al 2 oude mannetjes bezig. We lopen het huis in om ze te helpen en zien dat die ‘laatste spullen’ wat meer is dan we hadden verwacht. Het hele huis stond nog helemaal vol! Grote kasten (nog steeds gevuld), zware oude meubels, dozen… 

Alle hulptroepen die de vrouw had opgetrommeld waren minstens 70+ en moesten al die veel te zware meubels op hun tere ruggetjes naar de veel te kleine gehuurde bus lopen om hem te laden. Het huis ligt tegen een berg aan en er is veel hoogte verschil, waardoor je trapje op bergje af een weg naar de bus moet banen.

Rond 12 uur is de bus eindelijk geladen en kunnen we een eerste keer naar haar nieuwe huis rijden. Maar nee hoor “c’est midi!” Het is middag, pauze. 

Tussen 12:00 en 14:00 ligt het leven in Frankrijk stil, de lunch is hier heilig. Flessen wijn worden uit de (ook nog helemaal volle) wijnkelder gehaald en Jacqueline tovert een echt Franse maaltijd op tafel met foie gras (soort paté van eend wat hier veel gegeten wordt), gebakken canard (eend) en natuurlijk mogen de heerlijke franse kazen niet ontbreken.

Na heel het weekend flink verhuisd te hebben, is het einde nog lang niet in zicht. Maar al onze spullen staan in de huiskamer (van ons kleine huisje in Goes naar dit huis past dat makkelijk). Uitgeput slapen we een laatste nacht in Maison du Lot zodat we maandag op 2e paasdag over kunnen.

Het huis is groot genoeg dus we hebben alle resterende spullen van Jacqueline naar een grote kamer dicht bij de weg gebracht en zo de keuken, huiskamer en chambre d’ami (vriendenkamer wat in de toekomst  een chambre d’hôtes kamer wordt) vrijgemaakt. Na flink werken en vooral veel poetsen hebben we sinds deze week eindelijk een fatsoenlijke plek om te leven. En maar goed ook want de zon begint al flink te schijnen en al het gras en onkruid buiten flink te groeien. De tuin heeft hard wat liefde nodig, die zullen we haar komende week geven. 

De afgelopen tijd hadden we geen bereik en geen internet op het terrein. Vanaf woensdag komt de monteur van Orange ‘fibre’ (glasvezel) aanleggen dus we hebben straks wel super snel internet. Maar ik moet toegeven dat het stiekem ook wel wat heeft om onbereikbaar te zijn voor een paar weken.